Historia 2cv

w 1936 firma Citroen przystąpiła do opracowania samochodu, który mógłby nabyć przeciętny Francuz za przystępną cenę i który byłby tani w eksploatacji.
Generalny dyrektor firmy pan Pierre Boulanger, postawił przed konstruktorami zadanie zbudowania popularnego samochodu. Rzucił hasło - "guatre roues sous un parapluie" ( cztery koła pod parasolem). Sprecyzował zadanie: samochód miał mieć miejsce dla 4 osób i dla 50 kg bagażu, miał być ekonomiczny i zapewniać komfort jazdy, prędkość 50 km/h. Chciał, aby samochód był prosty konstrukcyjnie, ale oryginalny, mały a jednocześnie przestronny - "chcę aby w aucie mogły wygodnie pomieścić się cztery osoby wraz z koszykiem zawierającym 60 jaj i by podczas jazdy z prędkością 50 km/h nie zrobiła się jajecznica" :)

Do prezentacji Kaczki jednak nie doszło, ponieważ organizowany corocznie paryski salon samochodowy nie odbył się z powodu wybuchu II wojny światowej. Przed wkroczeniem Niemców do Paryża, zniszczono prototypowe egzemplarze samochodów aby nie wpadły w ręce wroga. Pozostał tylko jeden samochód i dokumentacja konstrukcyjna. Niemcy wiedzieli o tym i prowadzili poszukiwania. Nie znaleźli jednak pojazdu ani dokumentacji.

Prototypowy samochód z 1939r. miał już koncepcję konstrukcyjną późniejszego seryjnego 2CV. Dotyczy to zwłaszcza nadwozia. Wóz miał taką samą linię nadwozia, ten sam kształt okien i również składany płócienny dach. Zdecydowano się na płócienny, zwijany dach może dlatego, aby szef firmy Citroen - pan Boulanger, który był wysokiego wzrostu, mógł swobodnie siedzieć w samochodzie nawet wtedy, gdy miał na głowie swój ulubiony cylinder. Rzeczywiście, pan Boulanger wymagał, aby w samochodzie można było siedzieć w wysokim kapeluszu, ale prawdziwym powodem zastosowania płóciennego dachu była chęć oszczędności, zmniejszenia kosztów wytwarzania samochodu, a zatem i ceny jego sprzedaży. Płócienny dach pozwolił bowiem pominąć kłopotliwe w produkcji seryjnej tłoczenie dachu metalowego. Silnik prototypowej 2cv miał pojemność skokową 375 cm³. Średnica cylindra i skok tłoka miały jednakowy wymiar 62mm, moc silnika 8 KM. Skrzynia przekładniowa miała 3 biegi do jazdy w przód i 1 bieg wsteczny, nie było synchronizacji biegów a sterowanie skrzynią odbywało się podobnie jak w dzisiejszych modelach 2cv, za pomocą dźwigni umieszczonej w przegrodzie czołowej ( w desce rozdzielczej). Przez cały okres okupacji konstruktorzy prowadzili prace nad udoskonaleniem prototypowego pojazdu. Wiedzieli, że po wojnie będzie zapotrzebowanie na tani, popularny samochód.

W salonie paryskim, otwartym 6 października 1948, pojawił się Citroen 2cv. Samochód został przyjęty z nie ukrywanym zdziwieniem. Konkurenci byli zadowoleni, jaki to brzydki samochód- słychać było wygłaszane opinie. Jeden z amerykańskich dziennikarzy pytał, wskazując na eksponowane pojazdy : „do czego to ma służyć i kto to będzie kupował?”

Powojenny 2CV był znacznie ulepszony i przystosowany do nowych warunków. Otrzymał drugi reflektor, drugą wycieraczkę szyby przedniej, rozrusznik, kierunkowskazy, zmieniono maskę silnika. Silnik o tej samej pojemności miał moc o 1 KM wyższą i był chłodzony powietrzem.

Pojazd otrzymał rewelacyjne do dzisiaj sprzężone zawieszenie. Koła samochodu zawieszone są na pojedynczych wahaczach wzdłużnych. Elementem sprzęgającym koło przednie i tylne po każdej stronie pojazdu jest zespół poziomych sprężyn w obudowie cylindrycznej. W wielkim skrócie i uproszczeniu działanie zawieszenia 2CV polega na tym, że w razie najechania na przeszkodę, np. koła przedniego, które zostaje uniesione na wysokość przeszkody - wyboju, ściskane sprężyny zawieszenia powodują, że koło tylne usztywnia się, podnosząc nadwozie na taką wysokość, na jaką podniosło go koło przednie pokonując przeszkodę. Rozwiązanie takie zapobiega nadmiernym wychyleniom względem poprzecznej osi pojazdu. Aby zapobiec drgającym pionowym ruchom kół, zastosowano przy każdym kole amortyzatory bezwładnościowe.
Wyposażenie wnętrza pierwszych seryjnych 2cv było bardzo skromne. Ilość wskaźników i przełączników na desce rozdzielczej była minimalna (początkowo był tylko amperomierz i kilka wyłączników). Wewnętrzne ściany nadwozia zupełnie pozbawione były obić tapicerskich. Fotele, a raczej dwie ławki z oparciami, ukształtowano z rurek stalowych, na których rozpięto materiał podtrzymywany paskami gumowymi z zaczepami. Pomimo uproszczonej konstrukcji, siedzenia 2cv są wygodne.
Samochód zdobył uznanie i chętnie był kupowany nawet przez wymagających klientów. W pierwszym roku seryjnej produkcji (1949r) wykonano 876 sztuk 2CV, a w 1954r. wykonano już 52791 tych pojazdów
W 1954r. zwiększono pojemność skokową silnika z 374 do 425 cm³, wzrosła też moc z 9 do 12 KM.
Wprowadzono w 1965 boczne okna za drzwiami, a przy półosiach napędowych przeguby równobieżne zamiast przegubów krzyżakowych Cardana. W 1967r. rozszerzono wersyjność pojazdu, wprowadzając obok silnika 425cm³, silnik o pojemności 602cm³ i mocy 21kW9 28,5KM) Od 1979r. 2cv wytwarzany jest wyłącznie z silnikiem 602cm³.

Citroen 2cv może być przykładem jak w sposób przemyślany można zbudować samochód o uproszczonych rozwiązaniach konstrukcyjnych, tanich ale niezawodnych. Jest to samochód popularny, prawdziwie ludowy…

KALENDARIUM 2 CV

7 października 1948 roku : pierwsza odsłona podczas 35. Salonu Samochodowego w Grand Palais w Paryżu.

Lipiec 1949: uruchomienie produkcji w zakładzie w Levallois pod nazwą 2 CV A. Całe nadwozie samochodu jest szare, a pod jego maską kryje się silnik o pojemności 375 cm3 (9 KM).

1951: obok wersji osobowej pojawia się wersja furgonetki, nosząca nazwę 2 CV AU ( z „U” oznaczającym „utilitaire” – „dostawczy”).

1952: nadwozie zmienia kolor z szarego, metalizowanego na jednolity ciemnoszary.

1953: zmienia się wygląd osłony chłodnicy. Znika owalna obwódka otaczająca znak firmowy Citroena. Wykonane z szarej tkaniny obicia siedzeń zostają zastąpione tkaniną w szkocką kratę.

1954: wprowadzenie na rynek nowego modelu: 2 CV AZ. Jest on wyposażony w silnik o pojemności 425 cm3 (12 KM h). W miejsce 2 CV AU wchodzi 2 CV AZU.

1956: 2 CV pojawia się w wersji AZL (z „L” oznaczającym „Lux”). Na wyposażenie wchodzi nawiew przedniej szyby oraz kolorowy, składany dach.

1958: gama poszerza się o kolejną wersję: 2 CV AZLP (z „P” oznaczającym klapę bagażnika). Pojazd ten zaprezentowano również w wersji 4x4 Sahara, wyposażonej w dwa silniki o pojemności 425 cm3 każdy, z których jeden napędzał koła przednie, drugi koła tylne.

1959: koniec z szarością jako jedynym kolorem nadwozia – pojawia się również kolor niebieski.

1960: nowa pokrywa komory silnika ze zdejmowaną osłoną chłodnicy z tłoczonego aluminium.

1963: zastosowanie nowego silnika o pojemności 425 cm3 (18 KM) oraz równoczesne pojawienie się nowej wersji o wyższym poziomie wyposażenia: 2 CV AZAM.

1964: otwierające się w kierunku od przodu do tyłu drzwi zostają przestawione we właściwym kierunku.

1965: pojawienie się trzeciej, bocznej szyby nad tylnym błotnikiem.

1970: wprowadzenie na rynek 2 CV 4 (435 cm3) i 2 CV 6 (602 cm3).

1974: zmiana kształtu okrągłych dotąd reflektorów. Od tej pory reflektory są prostokątne. Samochód otrzymuje również nową osłonę chłodnicy z 5 listwami z tworzywa i wbudowanym znakiem firmowym.

1975: wprowadzenie na rynek wersji 2 CV Spécial. Wyposażono ją na powrót w okrągłe reflektory, eliminując jednocześnie trzecią boczną szybę

1976: wprowadzenie na rynek limitowanej serii 2 CV Spot.

1979: 2 CV 6 zmienia nazwę na 2 CV Club, a 2 CV Spécial (435 cm3) na 2 CV 6 Spécial (602 cm3).

1980: pojawia się limitowana seria 2 CV Charleston stylizowana na lata 30.

1986: limitowana wersja Cocorico.

Luty 1988: zakład w Levallois opuszcza ostatni wyprodukowany we Francji egzemplarz 2 CV, ale jego sprzedaż trwa jeszcze przez następne 29 miesięcy.

27 lipca 1990 roku: z taśmy montażowej zakładu Mangualde w Portugalii schodzi ostatni egzemplarz 2 CV. W ciągu 42 lat powstało ponad 5 mln 2 CV: 3 868 634 wersje osobowe i 1 246 335 furgonetek.